Dom Kuncewiczów zbudowany został w latach 1934-36 według projektu Karola Sicińskiego. Był ucieleśnieniem nowoczesności połączonej z lokalnym duchem miejsca. Niewielki dom z białego kamienia i drewna, z prostą bryłą i dużymi oknami, wtopił się w krajobraz miasteczka, nie tracąc przy tym elegancji i funkcjonalności.
YMCA w Łodzi niełatwo dostrzec na pierwszy rzut oka. Gmach powstał w gęstej siatce neoklasycznych kamienic i śródmiejskich ulic, ukryty jakby celowo, a przecież to jedna z najbardziej efektownych realizacji modernizmu w przedwojennej Polsce.
Hotel Tatry to budynek, w którym czas zatrzymał w latach 70, a wnętrza wciąż opowiadają historię tamtej epoki. Tutaj modernizm przeplatał się z wysokiej jakości sztuką i tradycyjną górską architekturą, a majestatyczne pejzaże były tłem dla politycznych rozgrywek.
W centrum Słupska, miasta, które w II Wojnie Światowej zostało niemal doszczętnie zniszczone, stoi budynek niemal cudem ocalały. Ratusz w Słupsku – majestatyczna neogotycka konstrukcja z końca XIX wieku – nie tylko przetrwał zawieruchę wojenną, ale do dziś pozostaje funkcjonalnym i reprezentacyjnym centrum administracyjnym miasta. W jego murach spotyka się historia, polityka i architektoniczna erudycja.
CH Panorama było jedną z pierwszych odpowiedzi polskiej architektury na świat kapitalistycznych marzeń. Gdy ruszyła jego budowa ulice Warszawy wciąż bardziej pamiętały cinkciarzy niż markowe butiki. Panorama została architektonicznym symbolem transformacji. Jej wnętrza były próbą stworzenia przestrzeni totalnej, a całość mówiła do odwiedzających: oto jesteśmy już „na Zachodzie”.
Był czas, kiedy w architekturze liczyła się przyszłość. Przyszłość, którą obiecywała era kosmiczna i zimnowojenna rywalizacja supermocarstw. W tym duchu w Bratysławie wzniesiono Hotel Sputnik. Dziś zamknięty na stałe, pozostaje wyrazistym reliktem retro wizji przyszłości.
Dom Książków w Tarnowie – modernistyczna willa przy ul. Chopina 16 to jedno z najbardziej niezwykłych dzieł powojennej architektury w Polsce. Dziś wystawiona na sprzedaż, może stać się muzeum modernizmu i miejscem wydarzeń kulturalnych. Społeczność architektoniczna walczy o jej przyszłość.
Na skarpie, w cieniu sosen i wstęg chmur odbijających się w lustrze jeziora, ktoś w 1972 roku wcisnął dwa proste modernistyczne budynki. I dobrze zrobił, bo dzięki temu mamy dziś do czynienia z miejscem wręcz kultowym. Ośrodek Stawiska w Stawiskach na Kaszubach to jedno z tych miejsc, które powstały nie z miłości do awangardy, ale z potrzeby. W rezultacie dały jednak architekturze więcej, niż niejeden konkursowy projekt z lat 60.
Dom Bohdana Pniewskiego to świadoma i precyzyjna transformacja dawnej loży masońskiej z XVIII wieku. Pniewski, daleki od sentymentalizmu, nie próbował przywrócić budynkowi jego pierwotnego charakteru. Zamiast tego wpisał go w nowoczesny idiom: modernistyczną strukturę o wyczyszczonych liniach.
Gdy myślimy o Wawelu, przed oczami stają krużganki renesansowego zamku, katedra pełna królewskich grobowców i gabinety urządzone w duchu historyzmu. Mało znaną, ale fascynującą kartą w dziejach Wawelu jest jego modernistyczna część. Powstała na początku XX wieku pod kierunkiem Adolfa Szyszko-Bohusza. Modernizm na Wawelu to także jego biblioteka i unikatowe meble z czasów PRL.
Słupskie mozaiki to jedna z tych lokalnych perełek, które przez lata pozostawały w cieniu, choć dosłownie rozświetlają ściany przychodni przy ul. Jana Pawła II. Powstały pod koniec lat 80., wykonane z porcelitu, porcelany i szkła, przetrwały w niemal nienaruszonym stanie. I choć miały być tłem dla codzienności, dziś same są powodem by zajrzeć do środka.
Czy przychodnia zdrowia może być arcydziełem architektury? Na Dolnym Śląsku znajdziesz budynek, który mógłby stanąć w muzeum designu – a jednak nadal działa jako punkt opieki medycznej. Przychodnia w Wałbrzychu przy ul. Browarnej to ekspresjonistyczny raj dla fanów przedwojennego modernizmu i kolorowej ceramiki.